| دفترچه

پدران فرزند نامشروع الحاد

- ژان پل سارتر

وی یک نمایشنامه و رمان نویس و فیلسوف بود که در سال ۱۹۰۵ در پاریس بدنیا آمد. 

قطعا نقل قول های این شخصیت را در کانال ها و پیج های ملحدین دیده اید!

این نقل قول های به ظاهر زیبا عمدتاً با چاشنی ژست خردگرایی که بر تنشان زار می زند، همراه است...

▪️اکنون مطالبی را درباره این شخصیت و معشوقه اش سیمون، از کتاب «تفسیر های زندگی» [۱] اثر ویل و آریل دورانت می خوانیم:

- سارتر و الحاد

سارتر می گوید: «از آنجا که هم پروتستان بودم و هم کاتولیک، وابستگی مذهبی دوگانه ام مرا از اعتقاد به مقدسان، مریم باکره و بالاخره (خود خدا) بری کرد. خدا از آسمان لغزید و ناپدید شد... دیگر هیچگاه کمترین انگیزه ای برای بازگرداندنش نداشتم.»[ص ۲۵۲]

- سارتر و ازدواج و ارتباط با زنان:

سیمون و سارتر عشق خود به آزادی را تا به آن حد گستردند که به یکدیگر اجازه دادند تا برای تنوع گهگاه به «عشقهای موقتی» نیز بپردازند. «سارتر طبیعتا به یک زن راضی نبود، و از هم نشینی با زنان لذت می برد و آنها را کمتر از مردان مضحک می یافت. در بیست و سه سالگی قصد نداشت که از گوناگونی و تنوع آنها چشم بپوشد»

به فاصله کمی پس از آنکه پیمان زندگی مشترک بستند، سارتر به مدت دو سال گهگاه با زن هنرپیشه و خواننده ای به نام کامی Camille روابط نزدیکی داشت. سیمون از حسادت رنج می برد گرچه بعدها روابط عاشقانه اش با دیگران بیشتر از روابطش با سارتر بود. [ص ۲۵۵]

سیمون به ستایش «آزادی رفتاری که زنان جوان امریکایی از آن بهره مندند و دختران فرانسوی در حال به دست آوردن آن هستند» می پردازد. «این زنان به تدریج از حالت (معانقه) و (معاشقه) روابط کامل جنسی می رسند.» [ص ۳۰۵]

- سارتر و نظرش درباره زندگی و کودکان و... 

(سارتر می گوید): زندگی از این چشم انداز پوچ و از بسیاری از نظر ها تهوع آور است. این رژه بی پایان کودکان، میمونها و حشرات - تولد، مبارزه، زایش و مرگ نسلهای پی در پی- چه معنی می دهد. یا چه فایده ای دارد؟ [ص ۲۷۰]

زیبایی زن که غده های جنسی مرد را این همه تحریک می‌کند فقط گونه ای تخیل مردانه است، دامی است برای تولید مثل و نوید تباهی. کودکان مایه سرور و لذت نیستند بلکه موجب سردرگمی، مزاحمت، آشفتگی و امیدی کام نایافته اند. [ص ۲۶۰]

- ژان پل سارتر عامل فساد و بی بندوباری

«رهبران عقلی بورژوازی سارتر را مانند ژید فاسد کننده جوانان و کسی که -به سهم خود- مسئول گسترش موسیقی آنارشیستی از هم پاشیدگی خانواده و بی بند وباری جنسی در بین جوانان پاریس است، به باد سرزنش گرفتند. [ص ۲۹۷]

بد نیست تا نظر ژان پل سارتر درباره مدینه فاضله و پدر معنوی و آرمانی ملحدین ایرانی (آمریکا) را بخوانیم:

اکنون دشمن مورد نظرش ایالات متحده بود. از فرانسه خواست که هرگز به آمریکا دست اتحاد ندهد. فریاد برآورد: «برحذر باش! امریکا به بیماری هاری مبتلاست.» سگ هاری است که به فیلیپین، تایوان، اوکیناوا، ویتنام و تایلند حمله ور شده است. [ص ۳۰۹]

[۱]: تفسیر های زندگی، ویل و آریل دورانت، ترجمه ابراهیم مشعری؛ انتشارات نیلوفر، صفحات ۲۴۹ تا ۳۱۴

دریافت
حجم: ۵۵.۸ کیلوبایت

دریافت تصویر
حجم: ۱۴۰ کیلوبایت

▪ نیچه:

در اینجا مرد کم است از این رو زنان تلاش می کنند که خود را همچون مردان سازند،زیرا فقط مردی کامل است که بتواند زن را در مقام زنی نگه دارد

 .... برابری زن و مرد غیر ممکن است زیرا میان این دو نزاعی ابدی برپاست و در این نزاع بدون پیروزی آشتی ممکن نیست.

تلاش برای برابری زن و مرد خطرناک است زیرا زن از برابری خرسند نیست اگر مرد باشد زن طاعت و فرمان برداری را بیشتر دوست دارد 

 ...ومرد را باید برای جنگ بار آورد و زن را برای آسایش خاطر جنگجو 

...نباید با زنان با خوش رویی و نرم خویی رفتار کرد.

تاریخ فلسفه ویل دورانت صفحه ۳۵۵ و ۳۵۴

▪ ژان ژاک روسو فیلسوف دئیست( فردی که فقط به خداوند ایمان دارد و منکر وجود انبیاء است):

زن فقط برای مرد پا به گیتی نهاده یعنی برای این خلق شده اند که مورد پسند او واقع شوند و از او اطاعت کنند، آنهایی که از مساوات زن و مرد طرفداری می کنند پرت می گویند.

تاریخ فلسفه ویل دورانت صفحه ۲۴۴

▪ شوپنهاور دیگر فیلسوف خداناباور آلمانی و معاصر نیچه:

در صورتی که مرد از روی عقل می اندیشید هیچ ضمانتی برای ادامه حیات زنان وجود نداشت.

...اگر قانون زنان را در حقوق هم پایه مردان بداند باید به آنها ذهن و عقل مردان را نیز بدهد. 

من معتقد هستم که نباید به زنان حتی اجازه خروج از منزل و خرید اشیای مربوط به خودشان نیز داده شود، بلکه این کار باید تحت نظارت مردان از قیبل پدر، شوهر، پسر و یا دولت انجام گیرد.

تاریخ فلسفه ویل دورانت صحفه ۲۸۶ و ۲۸۷

▪ اسپینسر:

زنان نباید در سیاست دخالت کنند زیرا آنها نمی توانند جان خود را در جنگ به خطر بیندازند. 

تاریخ فلسفه ویل دورانت صفحه ۳۲۲

نمونه ای از زیبایی های دین اسلام:

«اگر خطری جانی (مانند غرق شدن، آتش گرفتن یا...)، کافر ذمّی که با مسلمانان عهد بسته و یا در آتش‌بس بوده یا در امان است را تهدید کند، بر نمازگزار مسلمان واجب است که نماز خود را قطع کند و به داد او برسد، و اگر از کمک فوری او امتناع کند، هرچند که نمازش صحیح باشد، مرتکب گناه شده است و تفاوتی ندارد که نماز فرض یا نافله بوده باشد، اگر وقت ادای آن تنگ باشد نیز باید در حد توان به نجات آن شخص شتافته و بعداً نمازش را قضا کند و در این امر میان فقهاء اتفاق‌نظر است!»

[ر.ک: الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج ۲۸، ص ۱۸۹ - ج ۳۱، ص۱۸۳؛ رد المحتار على الدر المختار – ابن عابدین، ج۲، ص۵۱؛ کشاف القناع عن متن الإقناع – البهوتی، ج۱، ص۳۸۰.]

ولف بایرون محقق انگلیسی می گوید:

«هر قدر بیشتر با اسلام و زندگی اسلامی آشنا می شوم از قواعد بهداشتی که محمد (ﷺ) برای مسلمین آورد، بیشتر شگفت زدە می شوم و تاسف می خورم از این که بیشتر مسلمانان چرا از تمام این تعلیمات پیروی نمی کنند.»

منبع: فرهنگ اسلام شناسان خارجی،ج۱،ص۱۶۲.

از سعید بن مُسیِّب (رحمه الله) نقل شده که:

« مسلمان و یهودی‌ای که باهم مخاصمه و دعوا داشتند نزد عمر بن خطاب(رضی الله عنه) رفتند، عمر(رضی الله عنه) تشخیص داد که حق با یهودی است و به نفع او قضاوت نمود. آن یهودی به او گفت: سوگند به خداوند که به حق قضاوت کردی.» [۱]

امام ابن عبدالبر (رحمه الله ) می‌گوید: از این اثر [مذکور] استنباط می شود که میان مسلمان و کافر در حکم و داوری تفاوتی نیست. [۲]

پی‌نوشت‌ها: 

[۱] موطأ الإمام مالک، ج ۲، ص ۴۵۹ ح ۲۸۷۸؛ اسناد آن صحیح است.

[۲] ر.ک: الاستذکار لابن عبدالبر، ج ۷ ، ص ۹۸.

روزی زنی نزد قاضی شکایت کرد که پانصد مثقال طلا از شوهرم طلب دارم و او به من نمی دهد.

قاضی شوهر را احضار کرد و او طلب خود را انکار نمود یا فراموش کرده بود.

قاضی از زن پرسید:آیا بر گفته ی خود شاهدی داری؟

زن گفت:آری،آن دومرد شاهدند.

قاضی ازگواهان پرسید:گواهی دهید زنی که مقابل شماست پانصدمثقال ازشوهرش که این مرد است طلب دارد و او نپرداخته است.

گواهان گفتند:سزاست این زن نقاب مقابل صورت خود را عقب بزند تاما لحظه ای وی را درست بشناسیم که او همان زن است،تاآنگاه گواهی دهیم.

چون زن این سخن راشنید برخود لرزید وشوهرش فریاد برآورد شما چه گفتید؟برای پانصد مثقال طلا همسر من چهره اش را به شما نشان دهد؟!

هرگز!هرگز! من پانصد مثقال را خواهم داد ورضایت نمی دهم که چهره ی همسرم درحضور دو مرد بیگانه نمایان شود.

چون زن آن جوانمردی و غیرت را از شوهر خود مشاهده کرد ازشکایت خود چشم پوشید وآن مبلغ را به شوهرش بخشید.

اگرولاءبرای خاک میبود؟

                پیامبر مکه راترک نمی کرد

اگربرای نژاد می بود

                 برعلیه قریش نمی جنگید

اگر برای فامیل می بود 

               از ابولهب برائت نمی جست

بلکه دوستی تنها برای عقیده است که ازخون وخاک بزرگترو با ارزشتر است.

نَعیبُ زَمَانَنَا وَالعَیْبُ فِینَا

وَمَا لِزَمَانِنَا عَیْبٌ سِوَانَا

وَنَهجُو ذَا الزَّمَانِ بِغیرِ ذَنْبٍ

وَلَوْ نَطَقَ الزَّمَانُ لَنَا هَجَانَا

ولیسَ الذئب یأکلُ لحمَ ذئبٍ

ویأکلُ بعضنا بعضاً عیانا

ترجمه: 

به زمانه و دورانی که در آن زندگی می کنیم ، عیب و إیراد می گیریم ، در حالی که  زمانه و دوران ما ، عیب و إیرادی جز وجود ما ، ندارد.

و این دوره و زمانه را بدون اینکه گناه و جرمی داشته باشد ، هجو  و  طعن می زنیم ، در حالی که اگر زمانه و دوران می توانست صحبت نماید ، حتماً زبانش را به طعن و هجو ما می گشود.

هیچ گاه گرگ ( با آن همه درندگی و وحشیگری )، گوشت گرگ را نمیخورد  ، در حالی که بعضی از ما ، علناً و آشکارا ! داریم گوشت همدیگر را می خوریم.

امام شافعی رحمه الله :

از آن لحظه که خبری ثابت می شود، پذیرفتن آن واجب می شود، هرچند که قبل از آن، ائمه به آن خبر عمل نکرده نباشند.

"الرسالة" ص/۴۶۳

امامان،ابو حنیفه و شافعی رحمهما الله فرموده اند:

اگر فقها و علما(ی واقعی که به علم خود عمل میکنند)،اولیا و دوستان الله در دنیا و آخرت نباشند ،پس کسی دوست الله نیست... .

الفقیه والمتفقه ( ١٥٠/١ )

امام محمد بن ادریس شافعی رحمه الله:

اگر در آنچه به تو مربوط نیست سخن بگویی، سخن مالک تو خواهد بود نه تو مالک آن.

[سیر أعلام النبلاء]

امام شافعی رحمه الله فرمودند:

اگر دوست و یاری داری که تو را به طاعت الله یاری کند دستش را بفشار(  از دستش نده) چرا که دوست گماردن سخت و جدایی از او آسان است.

حلیة الاولیاء ۴/۱۰۱

امام شافعی رحمه الله خطاب به شاگردش ربیع بن سلیمان فرمودند :

اگر خواهان اصلاح قلب خویش یا فرزند، برادر، یا هر کس که خواهی باشی پس او را به قرآن روی بیاور و با اهل قرآن همنشین کن، الله او را اصلاح خواهد کرد چه بخواهد  یا نخواهد به اراده الله. 

حلیة الاولیاء لأبی نعیم ۱۲۳/۹

به تاریخ سرزمینم می بالم اما نه به چهار قطعه سنگش...

▪ به سالمش می بالم که مدال افتخار (تعلموا القرآن من سالم) را از معلم بشریت دریافت نمود.

▪ به سلمانش که دالون‌های قصه ی سردرگمی را در نوردید تا نوری از امید به خاطرش بتابد. و مدال افتخار (سلمان منا اهل البیت) را از سرور کائنات دریافت نموده برگردنش آویزد.

▪ به فیروز دیلمی‌اش می بالم که شکم پیامبر دروغین یمن (اسود عنسی) را درید و مدال افتخار (رجل مبارک) را از معلم بشریت دریافت کرد.

▪ به سلیمان بن یسارش می‌بالم که یکی از هفت فقیه برتر مدینه در عصر تابعین بود.

▪ به ابوحازمش می بالم که چون فرمانروای بزرگ اسلام هشام بن عبدالملک که از چین تا مرزهای فرانسه حکم می‌راند، از او خواست در دربارش بماند و غرق در عطای سلطان شود فرمود: می‌هراسم که از حق بریده به خلق روی آورم!!

چرا که می‌خواست دل روشن نیلوفریش پاک بماند.

آن ابوحازمی که شبش را به سه قسمت تقسیم کرده بود: یک سوم برای خفتن، یک سوم برای مطالعه و یک سوم برای مناجات و نیایش.

▪ به عمرو بن دینارش می‌بالم که در عصر تابعین ۳۰ سال در مسجدالحرام مجلس فتوا داشت و جهالت را از خلق می‌زدود.

▪ به طاوس بن کیسانش می‌بالم آن‌گه که فرمود: باور نداشتم سحرگاهان کسی سر به بالین نهاده و خفته باشد.

▪ به لیث بن سعد اصفهانیش می‌بالم آنگاه که شنیدم امام شافعی فرمودند: لیث بن سعد از مالک داناتر است.

▪ به امام ابوحنیفه‌اش می بالم که امروز از شرق تا غرب گیتی بندگانی بی‌شمار به مسلک او ردای تعبد بر تن می کنند.

آری! این باغ که سالیان بوی شکفتن می‌داد نه باغبانش کورش و اردشیر و انوشیروان ، بلکه باغبانش سرور کائنات صلی الله علیه و سلم و یاران پاکش بودند که بذر ثمارش را نهادند.

متن فوق به صورت منقول و با کمی ویرایش تقدیم شد.