نماز تراویح (که جمع ترويحة است) از نظر ساختار و منشأ، همان نماز شب است و عبادتی برخلاف سنت پیامبر صلیاللهعلیهوسلم نیست. این نماز اساساً به این دلیل «تراویح» نام گرفت که صحابه و پیشینیان نیک ما در ماه رمضان آن را بسیار طولانیتر از امروزه میخواندند و پس از هر چهار رکعت، کمی استراحت (مکث) میکردند.
در موطأ امام مالک (رحمهالله) روایت شده است که اهل مدینه در ماه رمضان نماز تراویح را طولانی برگزار میکردند، به حدی که از شدت ایستادن زیاد مجبور میشدند بر عصا تکیه کنند!
أَمَرَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ أُبَيَّ بْنَ كَعْبٍ وَتَمِيمًا الدَّارِيَّ أَنْ يَقُومَا لِلنَّاسِ بِإِحْدَى عَشْرَةَ رَكْعَةً قَالَ وَقَدْ كَانَ الْقَارِئُ يَقْرَأُ بِالْمِئِينَ حَتَّى كُنَّا نَعْتَمِدُ عَلَى الْعِصِيِّ مِنْ طُولِ الْقِيَامِ وَمَا كُنَّا نَنْصَرِفُ إِلَّا فِي فُرُوعِ الْفَجْرِ .۱
عمر بن خطاب، اُبَیّ بن کعب و تمیم داری را مأمور کرد تا برای مردم یازده رکعت نماز (تراویح) برپا کنند.
راوی میگوید: «امام در نماز از سورههای مِئین (سورههایی که تعداد آیات آنها بیش از صد آیه است) میخواند، تا جایی که ما از شدت ایستادن طولانی مجبور میشدیم به عصا تکیه کنیم، و جز در اوقات پایانی شب (نزدیک طلوع فجر) نماز را به پایان نمیرساندیم.»
پینوشت:
(وَقَدْ كَانَ الْقَارِيُّ يَقْرَأُ بِالْمِئِينَ) بِكَسْرِ الْمِيمِ وَقَدْ تُفْتَحُ وَالْكَسْرُ أَنْسَبُ بِالْمُفْرَدِ وَهُوَ مِائَةٌ وَكَسْرُ الْهَمْزَةِ وَإِسْكَانُ التَّحْتِيَّةِ أَيِ السُّوَرِ الَّتِي تَلِي السَّبْعَ الطُّوَلَ أَوِ الَّتِي أَوَّلُهَا مَا يَلِي الْكَهْفَ لِزِيَادَةِ كُلٍّ مِنْهَا عَلَى مِائَةِ آيَةٍ أَوِ الَّتِي فِيهَا الْقَصَصُ وَقِيلَ غَيْرُ ذَلِكَ.۲
(وَقَدْ كَانَ الْقَارِيُّ يَقْرَأُ بِالْمِئِينَ) و قاری قرآن، سورههای مِئین را تلاوت میکرد. واژه «المئین» با کسر میم (مِئین) تلفظ میشود، هرچند که فتح آن (مَئین) نیز جایز است، اما کسر آن مناسبتر است، زیرا با مفرد آن، یعنی «مائة» (صد)، سازگارتر است. همچنین، همزه آن مکسور (مِئین) و یاء ساکن است.منظور از «المئین»، سورههایی است که پس از هفت سوره طولانی (السبع الطوال) قرار دارند، یا آن دسته از سورههایی که نخستین آنها پس از سوره کهف قرار دارد، زیرا هر یک از این سورهها بیش از صد آیه دارند. یا اینکه سورههایی هستند که در آنها داستانهایی (قصص) بیان شده است. و دربارهی این تعریف، نظرات دیگری نیز مطرح شده است.
منابع:
۱)
الموطأ، امام مالک، جلد ۱، صفحه ۱۱۵
۲) شرح الزرقاني على الموطأ، ج ۱، صص ۴۱۹-۴۲۰
منابع:
۱)
الموطأ، امام مالک، جلد ۱، صفحه ۱۱۵- ۱ نظر
- ۰۵ فروردين ۰۴ ، ۱۱:۵۷