شعری زیبا از امام شافعی:
سه شنبه, ۱۷ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۳۲ ب.ظ
نَعیبُ زَمَانَنَا وَالعَیْبُ فِینَا
وَمَا لِزَمَانِنَا عَیْبٌ سِوَانَا
وَنَهجُو ذَا الزَّمَانِ بِغیرِ ذَنْبٍ
وَلَوْ نَطَقَ الزَّمَانُ لَنَا هَجَانَا
ولیسَ الذئب یأکلُ لحمَ ذئبٍ
ویأکلُ بعضنا بعضاً عیانا
ترجمه:
به زمانه و دورانی که در آن زندگی می کنیم ، عیب و إیراد می گیریم ، در حالی که زمانه و دوران ما ، عیب و إیرادی جز وجود ما ، ندارد.
و این دوره و زمانه را بدون اینکه گناه و جرمی داشته باشد ، هجو و طعن می زنیم ، در حالی که اگر زمانه و دوران می توانست صحبت نماید ، حتماً زبانش را به طعن و هجو ما می گشود.
هیچ گاه گرگ ( با آن همه درندگی و وحشیگری )، گوشت گرگ را نمیخورد ، در حالی که بعضی از ما ، علناً و آشکارا ! داریم گوشت همدیگر را می خوریم.
