مجاهد رَحِمَهُ اللّه :
هرگاه در حال خواندن قرآن دچار خمیازه شدی
از روی احترام،(موقتا) از تلاوت خودداری کن تا زمانیکه خمیازه ات به پایان برسد.
« إذا تثاءبتَ و أنتَ تَقرأ القرآن ،
فأَمسِكْ عن القراءة تعظيمًا حتى يذهب تَثاؤبُكَ ».
[الجامع لأحكام القرآن١/٤٩]
مجاهد می‌گوید:
عرَضتُ المصْحفَ على ابنِ عباسٍ ثلاثَ عرَضاتٍ من فاتحتِه إلى خاتمتِه، أُوقِفُه عندَ كلِّ آيةٍ، وأسألُه عنها.
«سه بار قرآن را از آغاز تا پایان آن، برای ابن عباس خواندم، و نزد هر آیه‌ای توقف نموده و دربارۀ آن از وی می‌پرسیدم».
تفسیر طبری، ج ۳، ص ۷۵۵.
{وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ}
و به نفس ملامتگر سوگند می‌خورم. [القيامة: ۲]
امام مجاهد بن جبر، نفس لوّامه را اینگونه توصیف می‌کند:
"هِيَ الَّتِي تَلُومُ عَلَى مَا فَاتَ وَتَنْدَمُ، فَتَلُومُ نَفْسَهَا عَلَى الشَّرِّ لِمَ فَعَلَتْهُ، وَعَلَى الْخَيْرِ لِمَ لَا تَسْتَكْثِرُ مِنْهُ."
«نفس لوّامه آن است که بر چیزی که از دست رود، پشیمان شده و به سرزنش می‌پردازد؛ خود را بر انجام کار ناشایست توبیخ کرده که چرا این کار را انجام دادی؟ و بر انجام کار خیر نیز خود را سرزنش می‌کند که چرا بسیار انجام ندادی؟».
تفسیر قرطبی، ج ۱۹، ص ۹۳.
