| دفترچه

دفترچه ای برای یادداشت،بایگانی و به اشتراک گذاری هرآنچه که ارزشمند است.

| دفترچه

دفترچه ای برای یادداشت،بایگانی و به اشتراک گذاری هرآنچه که ارزشمند است.

|  دفترچه

تا بُوَد وِردَت دُعا وُ درسِ قرآن غَم مَخور

بایگانی
آخرین نظرات
نویسندگان

۷ مطلب با موضوع «خط نوشته» ثبت شده است

دین‌داری در برابر دو جبهه؛ از آشکار تا پنهان

#خط ـ نوشته


گاهی در مسیر دین‌داری، کسانی که به اصول اسلامی پایبندند با دو نوع مواجهه دشوار روبه‌رو می‌شوند: یکی آشکار، از جانب دین‌ستیزانی که علناً و بی‌پروا به عقاید اسلامی حمله می‌کنند؛ و دیگری پنهان‌، اما تلخ‌تر، از سوی کسانی که در ظاهر خود را مذهبی و دیندار می‌نامند، اما در عمل، مسیری خلاف آن را می‌پیمایند.
در مواجهه اول، تکلیف روشن است. دین‌ستیزانی که آشکارا به اعتقادات حمله می‌کنند، هدفشان واضح است: خدشه وارد کردن به اصول اسلامی، از جمله مفاهیمی مانند حجاب، عفاف و دیگر آموزه‌های دینی. اینان با استفاده از ابزارهایی مانند فمینیسم، آزادی‌های بی‌حد و حصر و مفاهیم تحریف‌شده، در تلاش‌اند تا عقاید اسلامی را بی‌اعتبار جلوه دهند.
اما آنچه دردناک‌تر است، برخورد گروه دوم است؛ کسانی که در ظاهر دیندارند، اما در عمل، ضعف در فهم درست از دین و همینطور ضعف در تقوا باعث می‌شود که به جای حمایت از ارزش‌های دینی، در پی تضعیف آنها باشند. این افراد به‌جای ایستادگی در برابر حملات دین‌ستیزان، منابع و متون دینی را جست‌وجو می‌کنند تا با تحریف مفاهیم، توجیهی برای کاهش اهمیت موضوعاتی چون حجاب بیابند.
آنچه این رفتار را تأمل‌برانگیزتر می‌کند، این است که این مذهبی‌نماها، آن‌قدر که برای توجیه آموزه های دینی به نفع انحرافات و نقاط منفی جامعه وقت و انرژی صرف می‌کنند، برای اصلاح جامعه یا پیشبرد آموزه‌های دین تلاش نمی‌کنند. گویی هدفشان نه تقویت دین و جلب خشنودی الهی، بلکه همرنگ شدن با زمانه و جلب تأیید افکار عمومی است، حتی اگر به قیمت کمرنگ شدن ارزش‌های دینی تمام شود.
این گروه معمولاً به دلیل ترس از ملامت شدن یا ناتوانی در ایستادگی بر اعتقادات، سعی می‌کنند خود را معتدل و میانه‌رو معرفی کنند. آنها می‌خواهند با تغییر و تحریف آموزه‌های دینی، تصویری از دین ارائه دهند که مورد پسند زمانه باشد، حال آنکه تعادل واقعی در خود دین نهفته است و اساساً آموزه‌های آن هیچ تضادی با میانه‌روی ندارند.
برای نمونه، در مساله حجاب، این افراد گاه به چادر، پوشیه (نقاب) یا دیگر مظاهر حجاب حمله می‌کنند و می‌کوشند با استنادهای سطحی یا تحریف‌شده، اهمیت این موارد را کم‌رنگ جلوه دهند. اما کسانی که با آموزه‌های دینی آشنا هستند، بطلان و بی‌پایه بودن این توجیهات را به‌وضوح درمی‌یابند. آنها می‌دانند که این تلاش‌ها، نه از سر فهم صحیح دین، بلکه ناشی از ضعف در استواری و تقوای دینی است.
خداوند در قرآن، در وصف مؤمنانی که از ملامت دیگران در راه دین و اعتقادات خود نمی‌هراسند، می‌فرماید: "یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ" (مائده: ۵۴).

این آیه، نه‌تنها بشارتی برای مؤمنان است که استقامت ورزیده‌اند، بلکه دعوتی است به تمامی مسلمانان تا در برابر فشارها و سرزنش‌ها بر دین خود پایدار بمانند و با توکل بر الله، راه حق را استوار بپیمایند.
اهل ایمان، برخلاف حزب باد وکسانی که تنها نام دین‌داری را به یدک می‌کشند و با منطق "گر خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت باش" عمل می‌کنند، نه از اعتقادات خود عقب‌نشینی می‌کنند و نه تسلیم ضعف‌ها و انحرافات جامعه می‌شوند. آنان رسالت خود را در تغییر جامعه به سمت نیکی و خیر می‌دانند، نه اینکه از نقاط منفی و کاستی‌های زمانه تأثیر بگیرند. اهل ایمان تأثیر مثبت و سازنده بر جامعه دارند و هرگز اجازه نمی‌دهند که تأثیرات منفی آنان را از راه حق منحرف کند.
در نهایت، این یادآوری برای تمامی مومنین است که وظیفه‌شان فراتر از صرفاً دینداری فردی است. آنان باید همچون چراغی روشن در دل تاریکی‌ها، جامعه را به سمت نیکی، حقیقت و ارزش‌های الهی هدایت کنند. مسلمان واقعی، کسی است که نه تنها از عقاید و باورهایش عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه در سخت‌ترین شرایط، چراغ هدایت و الگوی استواری برای دیگران می‌شود.
باشد که هر یک از ما با الهام از آموزه‌های قرآن و سنت و زندگی پیشینیان نیک،پیشوایان و پیشروان دین، در مسیر حق گام برداریم و همان‌گونه که خداوند فرموده است، در زمره کسانی قرار گیریم که از ملامت دیگران نمی‌هراسند و تنها رضایت او را می‌جویند.

همیشه به یاد داشته باشیم که عزت و سربلندی، تنها در پایبندی به دین و عمل به آن است.

  • حسین عمرزاده

#خط ـ نوشته

 

برخی مسائل را نمی‌توان صرفاً به‌عنوان یک سلیقه سیاسی تفسیر کرد؛ بلکه این موضوعات نقش تعیین‌کننده‌ای در اثبات وجود یا صداقت ایمان دارند.

شادمانی به خاطر شادی مسلمانان و اندوهگین شدن از غم آنان، از نشانه‌های بارز ایمان است. تنها کسانی از رنج مسلمانان خرسند می‌شوند که یا اساساً به اسلام اعتقادی ندارند (مانند کفار و منافقین)،یا فهم نادرستی از ایمان و اسلام دارند.

فرض کنیم در ایران مشکلات اقتصادی یا چالش‌های دیگری وجود دارد و این مسائل را دستاویزی برای موضع‌گیری در برابر مساله قدس قرار داده‌اند. آیا در سایر کشورها که مثلاً مشکلات اقتصادی چندانی ندارند، تبلیغات و هجمه‌های دشمن متوقف شده است؟!
برعکس، سرویس‌های اطلاعاتی دشمن در هر نقطه‌ای، با توجه به زمینه‌های موجود، از هر موضوعی برای مقابله با اسلام بهره‌برداری می‌کنند.
برای مثال، در کشورهای عربی با ترویج فرهنگ غرب‌گرایی و در کشورهای غیرعربی با ایجاد تنفر نسبت به عرب‌ها.
هدف اصلی، یک چیز است: استفاده از هر ابزار و وسیله ممکن برای مبارزه با اسلام.

مساله قدس، یک موضوع صرفاً سیاسی یا حاشیه‌ای نیست؛ بلکه عقیده و باور مسلمانان به آن گره خورده است و قدس مرز مشخص ایمان و نشانه‌ای برای تمایز مسلمان از غیرمسلمان است.

  • حسین عمرزاده

منطق کلی باستان گرایان اسلام ستیز این است که بایستی پیرو آیین آباء و اجدادی بود اگرچه که آن آیین و اعتقادات اشتباه و غلط باشند! و اساسا ملاک و معیار (و بهانه) باستان گرایان برای درستی یک فرهنگ و اعتقاد،سنت آباء و اجدادی (و به اصطلاح؛خودی و میهنی بودن) آن است.

به خاطر مهاجرت های پی در پی بشر در طول تاریخ و وجود تمدن های گوناگون با فرهنگ ها و رسم و رسومات و ادیان مختلف حتی در یک سرزمین،گذشتگان و جغرافیای مد نظر این ها همیشه تابع صرفا یک آیین و اعتقاد و حتی یک خدا نبوده اند و سوال همیشگی که مطرح می شود اینکه منظورشان از دین آباء و اجدادی دقیقا کدام دین است؟کدام خدا؟و اصلا آیین اجدادی مربوط به کدام تاریخ و زمان مشخص؟

صرف نظر از همه این ها؛این منطق و استدلال سست فقط منحصر به جریانات ایرانی یا در کل غیر عرب نیست و نبوده است!قرآن به ما می گوید که در طول تاریخ اسلامی و همچنین در زمان های دیگر پیامبران همواره این چنین افرادی بوده اند که در مقابل توحید و دین الهی،باورهای غلط نیاکان شان را علم می کردند.

به چند مورد از آیاتی که به این موضوع پرداخته اند اشاره می کنیم:

 

قوم هود علیه السلام به او گفتند:

 

قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

«آيا به (نزد) ما آمده ای که تنها الله را عبادت کنيم, وآنچه را نياکانمان می پرستيدند, رها کنيم؟! پس اگر از راستگويان هستی, آنچه را (از عذاب الهی) به ما وعده می دهی, بياور».  {سوره الأَعراف آیه ۷۰}

 

قوم ثمود هم به صالح علیه السلام گفتند:

 

قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَٰذَا ۖ أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ

«ای صالح! پیش از این ما به تو امید می داشتیم ، آیا ما را از پرستش آنچه نیاکانمان می پرستیدند ، باز می داری ؟ و به راستی ما ازآنچه ما را به سوی آن دعوت می کنی سخت در شک و تردید هستیم »{سوره هود آیه ۶۲}

 

قوم مَدیَن به شعیب علیه اسلام گفتند:

 

قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ

«ای شعیب ! آیا نمازت به تو فرمان می دهد که آنچه را که نیاکانمان می پرستیدند، رها کنیم، یا آنچه را می خواهیم در اموالمان انجام دهیم ؟! بی گمان تو (مردی) بردبارعاقلی هستی» {سوره هود آیه ۸۷}

 

سنت و رفتاری تکراری و پوچ که این افراد با همه پیامبران داشتند:

 

 أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ

«آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند ، (مانند) قوم نوح وعاد وثمود ،به شما نرسیده است ؟! و (خبر) کسانی که پس از ایشان بودند ، که جز الله آنان را نمی شناسد ؟! پیامبران شان با دلایل (و معجزات) روشن به سوی آنها آمدند ، پس آنها دستانشان در دهانهای شان گرفتند ، و گفتند : ما به آنچه شما فرستاده شده اید ، کافریم ، و ما نسبت به آنچه ما را به سوی آن فرا می خوانید ، سخت در شک و تردید هستیم.»

 

قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ

 «پیامبران شان گفتند: آیا در (وجود) الله آفرینده آسمانها و زمین شک است ؟ (او) شما را فرا می خواند تا گناهانتان را برای تان بیامرزد ، و شما را تا مدت معینی مهلت دهد . (آنها) گفتند : شما جز بشری همانند ما نیستید ، می خواهید ما را از آنچه که نیاکانمان می پرستیدند باز دارید ، پس معجزه (و دلیل) آشکاری برای ما بیاورید». {آیات ۹ و ۱۰ سوره ابراهیم}

 

اگر هم افراد با ایمان از روی خیرخواهی راه درست را به آنها نشان می دادند می گفتند:

 

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ

 «هنگامی که به آنها گفته شود: از آنچه الله نازل کرده است پیروی کنید می گویند: (نه) بلکه ما از آنچه پدران خود را بر آن یافتیم پیروی می کنیم. آیا اگر پدران آنها چیزی نمی فهمیدند و هدایت نیافتند (باز هم کور کورانه از آنها پیروی می کنند؟)» {آیه ۱۷۰ سوره البقره}

 

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ

«و هنگامی که به آنها گفته شود:به سوی آنچه الله نازل کرده و به سوی پیامبر بیایید گویند: آنچه نیا کانمان را بر آن یافته ایم ،ما را بس است . آیا اگر نیا کان آنها چیزی نمی دانستند وهدایت نیافته بودند (بازهم از آنها پیروی می کنند)؟» {آیه ۱۰۴ سوره المائده}

 

اما شیوه اسلام همانطور که از یک اندیشه و عقیده متعالی انتظار می رود اینگونه نیست و نژاد و جغرافیا و امثال این مسائل حاشیه ای اصلا برای اسلام مطرح نبوده است. سخن هر کسی با هر زبان و رنگ پوست و نژاد و جغرافیایی که باشد شنیده شده و سپس خوب و نیکو نه،بلکه خوب ترین و نیکوترین آن سخنان گلچین و پذیرفته شده و از آن پیروی می شود و قرآن این نوع رفتار را خردمندانه می داند و خردمندان و اهل اندیشه و فکر هم ارزش این رفتار را.

فَبَشِّرْ عِبَادِ

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ

پس بندگان مرا بشارت ده.

(همان) کسانی که سخن (ها) را می شنوند، پس (از) نیکوترین آن پیروی می کنند، آنها کسانی هستند که الله هدایتشان کرده است، و آنها خردمندانند. {آیات ۱۷ و ۱۸ الزُّمَر}

بهترین شاهد این ادعا همین بس که اسلام در همان ابتدا؛به لحاظ نژاد،جغرافیا،محل تولد و بعثت پیامبر صلی الله علیه وسلم و محل نزول وحی و قرآن، اولین مبارزه و اصلاحاتش متوجه آیین ها و سنت ها و رسم و رسومات اشتباه و غلط مردم عرب بود.

حالا انتخاب با خودمان است که از خردمندان باشیم یا اینکه عمر زودگذر و تمام شدنی مان را با پیروی از مدعیان اصالت و فرهنگ که خود نمی دانند از چه تبعیت می کنند بیهوده از دست بدهیم.

  • حسین عمرزاده

دعا نامیدن سِحر و جادو و دعا نویس دانستن جادوگران،ظلم و اجحافی بزرگ در حق دعا و مناجات با خداوند و نوعی خدمت ناخودآگاه به جادوگران است.

در متن شریعت اسلام نه تنها استمداد و کمک از غیر خداوند،کاربرد اسامی عجیب اجنه و شیاطین،نقاشی ها و جدول های نامفهوم به عنوان دعا نمی بینید،بلکه همان دعاها و اوراد و اذکار مستند،مسنون و سنتی که از پیامبر صلی الله علیه وسلم و صحابه (شاگردان و یاران نزدیک پیامبر صلی الله علیه وسلم) به ما رسیده اند را اگر دقت کنید همگی سرشار هستند از روح معنویت و آموزه های توحیدی و اخلاقی و پرفایده برای زندگی فردی اجتماعی.

در اسلام یکی از عوامل اجابت نشدن دعای یک فرد،تغذیه حرام و مواردی از این دست است۱.حال چگونه می توان یک جدول اعداد یا نقاشی نامفهوم که اگر هم بصورتِ نوشته باشد فقط زبان عربی آن به اسلام مرتبط می شود نه متن کفرآمیز و مملو از پلیدی آن (که خود گناه و از موانع اجابت می باشد) و با غرض ایجاد جدایی و اختلاف میان زن و شوهر و...ساخته شده را «دعا» نامید؟!

قبیح و زشت ندانستن فساد،موجب هموار کردن مسیر هم برای نا آگاهان است و هم برای جادوگرانی که با پوشیدن کلاهی سبز رنگ یا گرفتن تسبیح به دست،دین و دنیای مردم را به یغما می برند.


برکسی پوشیده نیست معمولا مراجعین این شیادان را آن دسته افرادی تشکیل می دهند که یا به دنبال ضربه زدن هستند یا به دست آوردن

ضربه زدن و تخریب خانه و خانواده افراد فقط به این خاطر که از دید بیمار و حسود این مراجعین،مستحق خوشی و خوشبختی نیستند!

و گاهی به دست آوردن دل دختری پاکدامن یا پسری با ایمان با استفاده از فریب و نیرنگ.

تجربه ثابت کرده که اغلب و اوایل اگرچه آن سحر و جادوها به ظاهر موثر واقع شده اما بعدها عین نتیجه،معمولا دامن گیر و متوجه همان افرادی شده که به دنبال جادو بوده اند.


آستانه و بارگاه پادشاهیِ بی مانندِ الله خداوند یکتا،بی عیب و نقص بوده و همچون دربار شاهان و قدرتمندان دنیا نیست که نیاز به واسطه و وکیل و وزیر برای طرح درخواست و دعا داشته باشد.

او در شنیدن صدا و دیدن وضعیت بندگانش سمیع و بصیر بی مانند است۲ و صلاح بندگانش را از هر کسی بهتر می داند و فقط کافیست او را از دل و جان بخوانیم تا ما را اجابت کند۳ و هرچه مصلحت و خیر ما در آن باشد سر راهمان قرار دهد.۴

برای تاثیر بیشتر اجابت هم لزومی به پرداخت مبلغی به کسی یا بکارگیری ناپاکی ها (آنگونه که جادوگران برای جلب بیشتر اجنه از ادرار و مدفوع حیوانات استفاده می کنند) یا انجام کارهای خارج از توان و وسع فرد نیست و می توان او را با آدابی که دین اش به ما آموخته صدا کرد.

با وضو،خشوع،توسل به نام های نیک اش و عباداتی که توسط آنها می توان رحمتش را جلب کرد.


پیامبر صلی الله علیه وسلم یکی از گناهان هلاک کننده را سِحر و جادو معرفی کرده اند.۵


الله متعال در قرآن می فرماید:


أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ ۚ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ [الزُّمَر : 36]

آیا الله برای بند ه اش کافی نیست؟! و تو را به کسانی غیر از او می ترسانند، و هر کس را الله گمراه کند، پس او را هیچ هدایتگری نیست.


پ.ن ها:


(۱) بخشی از حدیث: ...ثُمَّ ذَكَرَ الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ، يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ، يَا رَبِّ، يَا رَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ، فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ؟

سپس درباره ی شخصی سخن گفت که سفری طولانی کرده و ژوليده موی و غبارآلود است؛ دستانش را به سوی آسمان بلند می کند و می گويد: پروردگارا، پروردگارا؛ درحالی که آب و غذا و لباسش (از مال) حرام بوده و با حرام تغذيه شده است؛ چگونه دعای چنين شخصی پذيرفته می شود؟».


صحیح مسلم ۱۰۱۵


(۲) إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ [غافِر : 20]


بی گمان الله همان شنوای بیناست.


وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ [الملك : 13]


گفتار خود را پنهان دارید یا آن را آشکار سازید, (به هر حال) او به آنچه در دلهاست آگاه است.


(۳) وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ [البقرة : 186]


   و چون بندگانم، از تو درباره من بپرسند، بگو: به راستی که من نزدیکم، دعای دعا کننده را هنگامی که مرا بخواند؛ اجابت می کنم. پس (آنان) باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، باشد که راه یابند.


وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ [غافِر : 60]


و پروردگار شما فرمود:مرا بخوانید، تا (دعای) شما را اجابت کنم.


(۴) پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده اند:


ما من مسلِمٍ يَدعو ، ليسَ بإثمٍ و لا بِقطيعةِ رَحِمٍ إلَّا أَعطَاه إِحدَى ثلاثٍ : إمَّا أن يُعَجِّلَ لهُ دَعوَتَهُ ، و إمَّا أن يَدَّخِرَها لهُ في الآخرةِ ، و إمَّا أن يَدْفَعَ عنهُ من السُّوءِ مِثْلَها قال : إذًا نُكثِرَ ، قالَ : اللهُ أَكثَرُ


 «هیچ مسلمانی  نیست که دعا کند و چيزی از الله بخواهد به شرطی که دعايش حاویِ گناه يا قطع رابطه ی خويشاوندی نباشد،مگر اینکه الله یکی از این سه مورد را به او عطا می کند ؛

یا خواسته اش را برآورده می سازد

يا به همان اندازه پاداش برای او ذخيره می شود

و یا همانندِ آن، بدی را از او دور می کند؛ ».

يکی از حاضران گفت: در اين صورت بيشتر دعا می کنيم. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «اللهُ أكْثَرُ»: «الله بيشتر عطا می کند».


البخاري في ((الأدب المفرد)) (710) واللفظ له، وأبو يعلى (1019)


(۵)"اجتنبوا السبع المُوبِقَات، قالوا: يا رسول الله، وما هُنَّ؟ قال: الشركُ بالله، والسحرُ، وقَتْلُ النفسِ التي حَرَّمَ الله إلا بالحق، وأكلُ الرِّبا، وأكلُ مالِ اليتيم، والتَّوَلّي يومَ الزَّحْفِ، وقذفُ المحصناتِ الغَافِلات المؤمنات"


"از هفت گناه هلاک كننده دورى كنيد، گفتند: يا رسول الله، كدامها هستند؟ فرمودند: شرک ورزيدن به الله متعال، سحر، قتل نفسى كه الله متعال آن را حرام كرده، مگر با حق آن، رباخوارى، خوردن مال يتيم، فرار كردن در ميدان جهاد مسلحانه، و تهمت زدن به زنان مؤمن پاكدامن بى گناه".


متفق علیه

  • حسین عمرزاده

# خط ـ نوشته

پیامبر صلی الله علیه وسلم (به دلیل خطر و فساد بزرگی که در این موضوع نهفته است) مردانی را که خصوصیات و رفتار زنانه دارند و زنانی که رفتار و اطوار مردانه از خود بروز می دهند،لعن و نفرین کردند.و (همین طور به دلیل قابل اعتماد نبودن این افراد) فرمودند که (در صورت وارد شدن به منازل تان)،آنها را بیرون کنید.

- لَعَنَ النبيُّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ المُخَنَّثِينَ مِنَ الرِّجَالِ، والمُتَرَجِّلَاتِ مِنَ النِّسَاءِ، وقَالَ: أخْرِجُوهُمْ مِن بُيُوتِكُمْ قَالَ: فأخْرَجَ النبيُّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ فُلَانًا، وأَخْرَجَ عُمَرُ فُلَانًا.

رسول الله صلى الله عليه وسلم مردانی که خود را به شکل زنان درمی آورند و زنانی که خود را شبيه مردان می کنند، لعنت نموده و فرمود: «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ»: «آنان را از خانه های تان بيرون كنيد». آنگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم فلانی را و عمر فلانی را از خانه های شان بیرون کردند.

الراوي : عبدالله بن عباس | المحدث : البخاري | المصدر : صحيح البخاري | الصفحة أو الرقم : ۵۸۸۶

آنچه مسلم است،این که عادی سازی این رفتارها تحت عنوان جنبش های دفاع از حقوق دگر جنس گرایی یا هم جنس گرایی (مانند جنبش L.G.B.T.Q)،جز برای اشاعه فساد و جلوگیری از رشد جامعه هدف نیست و می تواند اهداف دینی یا حتی سیاسی پشت پرده ای را داشته باشد.(همچنان که شکی در این موضوع نیست)

بروز این رفتارها به هیچ عنوان نرمال نیست و ریشه در مشکلات روحی روانی دارد و اگر چنانچه خانواده ای فرزندانی با این مشکل دارند،نه تنها نباید برای شان عادی باشد،بلکه به جهت حس مسئولیت،هرچه سریع تر باید نسبت به «درمان» این «بیماری» اقدام کنند.

  • حسین عمرزاده

# خط ـ نوشته

مطالعه و خواندن یک کتاب به‌تنهایی امتیاز یا مزیتی محسوب نمی‌شود. آیا هر کلمه و سخنی که می‌شنویم، ارزشمند است؟!
آنچه اهمیت دارد این است که چه کتابی را، با چه موضوعی، از چه نویسنده‌ای و با چه محتوایی مطالعه کنیم. هدف، محدود کردن یادگیری و مطالعه نیست، بلکه مدیریت و دقت در انتخاب منابع است.
همان‌طور که در تغذیه جسم خود حساس هستیم و هر غذایی را مصرف نمی‌کنیم تا سلامت‌مان آسیب نبیند، باید در تغذیه روح و روان‌مان نیز دقیق و هوشیار باشیم، چراکه این بُعد از وجودمان تأثیر عمیق‌تری بر زندگی ما دارد.

عده ای به زندگی زناشویی-خانوادگی،همچون یک زندگی سازمانی و تشکیلاتی نگاه می کنند !

مثلا از ترس توطئه،می گویند نباید همه چیز را با همسر یا فرزندان در میان گذاشت و قائل به نوعی پنهان کاری به اصطلاح موجه هستند.

باید همیشه به خاطر داشت،صرف نظر از هرگونه محکم کاری متعادل و چارچوب مند،نباید فضای بی اعتمادی را در بین اعضای خانواده ایجاد کرد.

بی اعتمادی و پنهان کاری در یک خانواده،مساوی ست با تشویق به خیانت و رقابت نا سالم و بیمار میان اعضای خانواده و عدم شناخت صحیح دشمنان،که حاصل همین پنهان کاری ها و بدبینی هاست،و سوء استفاده دشمنان از این موقعیت.

در چنین خانواده هایی که معمولا ایثار و فداکاری حقیقی انتظار نمی رود،جدایی و اختلافات سنگین،اغلب بر سر مسائل مادی،ناگزیر است.

خانواده یعنی همه چیز:آرامش و محبت و پشتیبانی صادقانه و بی چشم داشت و تمام عیار از همدیگر.

  • حسین عمرزاده
Telegram Instagram Facebook Twitter YouTube Aparat Pinterest