| دفترچه

دعا نامیدن سِحر و جادو و دعا نویس دانستن جادوگران،ظلم و اجحافی بزرگ در حق دعا و مناجات با خداوند و نوعی خدمت ناخودآگاه به جادوگران است.

در متن شریعت اسلام نه تنها استمداد و کمک از غیر خداوند،کاربرد اسامی عجیب اجنه و شیاطین،نقاشی ها و جدول های نامفهوم به عنوان دعا نمی بینید،بلکه همان دعاها و اوراد و اذکار مستند،مسنون و سنتی که از پیامبر صلی الله علیه وسلم و صحابه (شاگردان و یاران نزدیک پیامبر صلی الله علیه وسلم) به ما رسیده اند را اگر دقت کنید همگی سرشار هستند از روح معنویت و آموزه های توحیدی و اخلاقی و پرفایده برای زندگی فردی اجتماعی.

در اسلام یکی از عوامل اجابت نشدن دعای یک فرد،تغذیه حرام و مواردی از این دست است۱.حال چگونه می توان یک جدول اعداد یا نقاشی نامفهوم که اگر هم بصورتِ نوشته باشد فقط زبان عربی آن به اسلام مرتبط می شود نه متن کفرآمیز و مملو از پلیدی آن (که خود گناه و از موانع اجابت می باشد) و با غرض ایجاد جدایی و اختلاف میان زن و شوهر و...ساخته شده را «دعا» نامید؟!

قبیح و زشت ندانستن فساد،موجب هموار کردن مسیر هم برای نا آگاهان است و هم برای جادوگرانی که با پوشیدن کلاهی سبز رنگ یا گرفتن تسبیح به دست،دین و دنیای مردم را به یغما می برند.

برکسی پوشیده نیست معمولا مراجعین این شیادان را آن دسته افرادی تشکیل می دهند که یا به دنبال ضربه زدن هستند یا به دست آوردن

ضربه زدن و تخریب خانه و خانواده افراد فقط به این خاطر که از دید بیمار و حسود این مراجعین،مستحق خوشی و خوشبختی نیستند!

و گاهی به دست آوردن دل دختری پاکدامن یا پسری با ایمان با استفاده از فریب و نیرنگ.

تجربه ثابت کرده که اغلب و اوایل اگرچه آن سحر و جادوها به ظاهر موثر واقع شده اما بعدها عین نتیجه،معمولا دامن گیر و متوجه همان افرادی شده که به دنبال جادو بوده اند.

آستانه و بارگاه پادشاهیِ بی مانندِ الله خداوند یکتا،بی عیب و نقص بوده و همچون دربار شاهان و قدرتمندان دنیا نیست که نیاز به واسطه و وکیل و وزیر برای طرح درخواست و دعا داشته باشد.

او در شنیدن صدا و دیدن وضعیت بندگانش سمیع و بصیر بی مانند است۲ و صلاح بندگانش را از هر کسی بهتر می داند و فقط کافیست او را از دل و جان بخوانیم تا ما را اجابت کند۳ و هرچه مصلحت و خیر ما در آن باشد سر راهمان قرار دهد.۴

برای تاثیر بیشتر اجابت هم لزومی به پرداخت مبلغی به کسی یا بکارگیری ناپاکی ها (آنگونه که جادوگران برای جلب بیشتر اجنه از ادرار و مدفوع حیوانات استفاده می کنند) یا انجام کارهای خارج از توان و وسع فرد نیست و می توان او را با آدابی که دین اش به ما آموخته صدا کرد.

با وضو،خشوع،توسل به نام های نیک اش و عباداتی که توسط آنها می توان رحمتش را جلب کرد.

پیامبر صلی الله علیه وسلم یکی از گناهان هلاک کننده را سِحر و جادو معرفی کرده اند.۵

الله متعال در قرآن می فرماید:

أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ ۚ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ [الزُّمَر : 36]

آیا الله برای بند ه اش کافی نیست؟! و تو را به کسانی غیر از او می ترسانند، و هر کس را الله گمراه کند، پس او را هیچ هدایتگری نیست.

پ.ن ها:

(۱) بخشی از حدیث: ...ثُمَّ ذَكَرَ الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ، يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ، يَا رَبِّ، يَا رَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ، فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ؟

سپس درباره ی شخصی سخن گفت که سفری طولانی کرده و ژوليده موی و غبارآلود است؛ دستانش را به سوی آسمان بلند می کند و می گويد: پروردگارا، پروردگارا؛ درحالی که آب و غذا و لباسش (از مال) حرام بوده و با حرام تغذيه شده است؛ چگونه دعای چنين شخصی پذيرفته می شود؟».

صحیح مسلم ۱۰۱۵

(۲) إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ [غافِر : 20]

بی گمان الله همان شنوای بیناست.

وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ [الملك : 13]

گفتار خود را پنهان دارید یا آن را آشکار سازید, (به هر حال) او به آنچه در دلهاست آگاه است.

(۳) وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ [البقرة : 186]

   و چون بندگانم، از تو درباره من بپرسند، بگو: به راستی که من نزدیکم، دعای دعا کننده را هنگامی که مرا بخواند؛ اجابت می کنم. پس (آنان) باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، باشد که راه یابند.

وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ [غافِر : 60]

و پروردگار شما فرمود:مرا بخوانید، تا (دعای) شما را اجابت کنم.

(۴) پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده اند:

ما من مسلِمٍ يَدعو ، ليسَ بإثمٍ و لا بِقطيعةِ رَحِمٍ إلَّا أَعطَاه إِحدَى ثلاثٍ : إمَّا أن يُعَجِّلَ لهُ دَعوَتَهُ ، و إمَّا أن يَدَّخِرَها لهُ في الآخرةِ ، و إمَّا أن يَدْفَعَ عنهُ من السُّوءِ مِثْلَها قال : إذًا نُكثِرَ ، قالَ : اللهُ أَكثَرُ

 «هیچ مسلمانی  نیست که دعا کند و چيزی از الله بخواهد به شرطی که دعايش حاویِ گناه يا قطع رابطه ی خويشاوندی نباشد،مگر اینکه الله یکی از این سه مورد را به او عطا می کند ؛

یا خواسته اش را برآورده می سازد

يا به همان اندازه پاداش برای او ذخيره می شود

و یا همانندِ آن، بدی را از او دور می کند؛ ».

يکی از حاضران گفت: در اين صورت بيشتر دعا می کنيم. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «اللهُ أكْثَرُ»: «الله بيشتر عطا می کند».

البخاري في ((الأدب المفرد)) (710) واللفظ له، وأبو يعلى (1019)

(۵)"اجتنبوا السبع المُوبِقَات، قالوا: يا رسول الله، وما هُنَّ؟ قال: الشركُ بالله، والسحرُ، وقَتْلُ النفسِ التي حَرَّمَ الله إلا بالحق، وأكلُ الرِّبا، وأكلُ مالِ اليتيم، والتَّوَلّي يومَ الزَّحْفِ، وقذفُ المحصناتِ الغَافِلات المؤمنات"

"از هفت گناه هلاک كننده دورى كنيد، گفتند: يا رسول الله، كدامها هستند؟ فرمودند: شرک ورزيدن به الله متعال، سحر، قتل نفسى كه الله متعال آن را حرام كرده، مگر با حق آن، رباخوارى، خوردن مال يتيم، فرار كردن در ميدان جهاد مسلحانه، و تهمت زدن به زنان مؤمن پاكدامن بى گناه".

متفق علیه