| دفترچه

دریافت

دریافت

دریافت نرم افزار

نرم افزار آندرویدی قرآن با ترجمه کردی(کوردی)

• برخی از امکانات نرم افزار:

انتخاب بر اساس سوره و آیه

قابلیت جستجو

امکان به اشتراک گذاری و....

دریافت

دریافت

الرسالة یکی از مهم ترین تألیفات(امام)شافعی رحمه الله است که در اصول فقه نوشته شده و اولین کتاب در این عرصه است. الرساله یا نامه یا به عبارت دیگر پایان نامه مجموعه قواعد، اصول و مبانی فقهی بود که امام شافعی بنیان مذهبی فقهی را که فاقد نقص های نقلی و عقلی مذاهب موجود باشد، بر اساس آن بنا نهاد. او پس از تحصیل در سه مکتب مهم آن روزگار یعنی مکتب اهل قرآن و تفسیر در مکه مکرمه، مکتب اهل حدیث در مدینه منوره و مکتب اهل رای در مرکز خلافت اسلامی بغداد و مطالعه مذاهب دیگری چون اوزاعی و لیث و ... که از لحاظ ساختاری با یکی از این مذاهب مشابه بودند، بخوبی مشکلات و نواقص موجود در عرصه فقه را می شناخت و این اصول و قواعد را که پس از سال ها تحصیل، سفر علمی، مناظره و اجرای عملی در منصب قضاوت، از لابلای متون و منابع مختلف وضع نموده بود، در تدریس، مناظره، استنباط و استخراج احکام فقهی مورد استفاده قرار می داد.
وقتی آوازه این اصول و قواعد در شهرهای بزرگ علمی منتشر شد، یکی از علمای عراق به نام عبدالرحمن بن مهدی طی نامه ای از شافعی خواست این اصول و قواعد را در قالب یک کتاب برای او بفرستد 
بیهقی در روایتی از قول ابوثور و هم چنین ابن کثیر نیز در این خصوص چنین می آورند : کتب عبدالرحمن بن مهدی إلی الشافعی و هو شاب أن یضع له کتاباً فیه معانی القرآن و یجمع قبول الأخبار فیه و حجة الإجماع و بیان الناسخ و المنسوخ من القرآن و السنة، فوضع له کتاب الرسالة قال عبدالرحمن ما أصلی صلاة إلّا و أنا أدعو للشافعی فیها. 

شافعی ابتدا در خصوص اجابت درخواست عبدالرحمن بن مهدی تردید نمود و بنا بر دلایل کم تعدد از جمله فروتنی و ترس از غرور و ریا و ... با این خواسته موافقت نکرد،اما هنگامی که دوستان محدثی چون علی المدینی یکی از اساتید امام بخاری، از شافعی خواست با درخواست عبدالرحمن مهدی موافقت کند، او درخواست عالم بغدادی را اجابت و موارد خواسته شده را در قالب کتابی برای او ارسال نمود. که به همین سبب نیز بنام الرسالة شهرت یافت. در زبان عربی الرسالة یعنی فرستاده و فرستادن و مترادف آن کلمه ارسال است به همین سبب این نام برای این کتاب مصطلح گردید. خود امام شافعی آن را کتابی، الکتاب و کتابنا ذکر نموده است. 
حامل این کتاب به سوی عبدالرحمن بن مهدی فردی به نام حارث بن سریج بغدادی بود و به سبب نقل این کتاب به عبدالرحمن بن مهدی به نقّال معروف گردید 
شافعی بعدها در مصر رساله اش در اصول را بازنویسی نمود و چیزهای را از آن حذف و چیزهایی به افزود و لب رساله سابقش باقی ماند. برای همین گاهی به نام الرسالة قدیم و الرسالة جدید بر می خوریم که منظور همین بازنویسی است.
مزنی می گوید کتاب الرسالة را پانصد بار خواندم و هر بار مطلب جدیدی از آن آموختم. 
دوره اجتهاد مطلق شافعی با نوشتن این کتاب به صورت رسمی آغاز و اعلان گردید این کتاب اولین تألیف در علم اصول فقه بود و شافعی به خاطر آن به عنوان مبتکر و واضع علم اصول شناخته شد در این خصوص تمام مورخین و محققین اتفاق نظر دارند و این مطلب مورد تایید علمای سه مذهب دیگر حنفی، مالکی و حنبلی است.
رازی در مناقب الامام الشافعی در این خصوص می نویسد: اتفق الناس علی أن أوّل من صنف فی هذا العلم الشافعی و هو الذی رتب أبوابها و میز بعض أقسامها عن بعض و شرح مراتبها فی القوة و الضع. برگرفته شده از مقاله ای از شیخ علی  ماهی گیر (امام‌جمعه اهل‌سنت گهردو سیریک)

رساله ی شافعی نقطه عطف تأسیسی وقاطعی در عبور از آن بحران فقه اسلامی بود که آن را بر اساس قواعد اصولی باز سازی نمود تا تولیدش را ضابطه مند سازد و”متن” را با معنای اصولی اش مرجع اساسی آن قرار دهد.در این جا شافعی برای نخستین بار فقه را در عرصه فرهنگ اسلامی از قالب “ملکه واستعداد” به قالب “فن “علم یا قانون کلی در آورد.(اجتهاد:متن ،واقعیت،مصلحت ،احمد ریسونی،ترجمه محمد محق ،ص۸۱)

دریافت نرم افزار این کتاب ارزشمند

کتاب مذکور اثر جامع و عالمانه‌ای است در معرفی علوم قرآنی و جنبه‌های گوناگون مطالعه و پژوهش درباره قرآن مجید که اثر ماندگار عبدالرحمن بن الکمال ابی‌بکر بن محمد سابق‌ الدین الخضیری السیوطی (۸۴۹ در قاهره – ۹۱۱ ه. ق) مشهور به جلال‌الدین سُیوطی و ابن کتب (فرزند کتاب‌ها) از دانشمندان مصری مسلمان اهل سنت شافعی مذهب است. ایشان در جستارهای گوناگونی از جمله حدیث، مصطلح‌الحدیث، نجوم اسلامی، و علوم قرآنی کتاب نگاشته است و یکی از حدیث‌پژوهان و کلام‌شناسان اسلامی است و به خاطر کتاب تفسیر خویش با نام الدر المنثور و نگاشتن اولین کتاب درباره علوم قرآنی با نام الاتقان شناخته شده‌است.به نقل از ویکی پدیای فارسی
کتاب «الاتقان» از جامع‌ترین و کامل‌ترین کتب در زمینه علوم قرآن و تحقیقات وابسته به آن است. علامه سیوطی در مقدمه تفسیر خود بر قرآن کریم با نام «مجمع البحرین و مطلع البدرین» به بحث درباره بسیاری از مباحث علوم قرآن پرداخت و چون اهمیت و گسترش این مقدمه، از اصل کتاب بیشتر می‌شد، بر آن شد تا با بهره‌گیری از مباحث «البرهان» زرکشی، کتاب جداگانه‌ای بنویسد. این اثر به نوعی، دائره المعارف قرآن و قرآن پژوهشی است.
هم اکنون نسخه رایگان و آندرویدی این کتاب ارزشمند را می توانید دریافت و از آن استفاده ببرید.

دریافت نرم افزار

از مهمترین کتابها در زمینه علم رجال،تراجم و صحابه شناسی می توان کتاب نفیس و ارزشمند سیر اعلام النبلاء مشهور به السِّیَر یا سِیَر،تالیف امام حافظ ذهبی رحمه الله تعالی را معرفی کرد که از کتب مرجع برای علما و اهل تحقیق به شمار می رود.

این کتاب ارزشمند که در حقیقت مختصری ست از کتاب ضخیم تاریخ الاسلام،در ۴۰ طبقه به بررسی طبقات راویان می پردازد و لازم به ذکر است که این اثر نفیس مورد توجه بسیاری از تاریخ نگاران و سیره نویسان بوده و می باشد.

همینک شما می توانید نسخه آندرویدی و رایگان این کتاب گرانبها را با امکان جستجو،کپی مطالب و...از این وبلاگ دریافت نمایید.

دریافت نرم افزار

• برخی از امکانات این نرم افزار

دریافت

با دریافت و نصب این برنامه آندرویدی کاربردی می تونید به صورت مجازی داخل و اطراف مسجد پیامبر صلی الله علیه وسلم در مدینه رو تا حد زیادی بگردید و از مشاهدش لذت ببرید.

دریافت نرم افزار

• اسکرین شات و لینک دانلود :

     

دریافت نرم افزار
حجم: ۱۵.۶ مگابایت
توضیحات: یکی از کتابهای مهم در زمینه فقه و از مواد درسی مدارس علوم دینی

امام طحاوی، مؤلف کتاب عقیده طحاوی یکی از علمای بزرگوار اهل سنت و جماعت هستند، و ‏ایشان بیشتر با کتاب ارزشمند و مشهور "عقیده طحاوی" شهرت دارند، که این کتاب یکی از ‏بهترین کتابهای عقیدتی اهل سنت است که توسط علمای زیادی از قدیم و جدید شرح داده شده ‏است و بهترین شرح آنهم مربوط است به شرح ابی العز حنفی رحمه الله که هم مولف و هم شارح آن از علمای حنفی ‏هستند و این کتاب جزو بهترین کتاب عقیدتی در بین تمام مذاهب اهل سنت است، و حتی تمامی ‏مذاهب شافعی و حنبلی و مالکی آنرا قبول کرده اند.‏

• اما مختصری در باره امام طحاوی حنفی رحمه الله:‏

او امام ابوجعفر احمد بن محمد بن سلامت بن سلمه بن عبدالملک ازدی حَجری مصری طحاوی ‏است. طحاوی منسوب به «طحاء» روستایی از روستاهای صعید مصر می‎باشد.‏

ازد، از بزرگترین قبایل عرب و مشهورترین آنها از لحاظ گروه و طولانی ترین آنها از لحاظ ‏شاخه می‎باشد. ازد از قبایل قحطانی می‎باشد. حَجری، طایفه‎ای از طوایف ازد است. که منصوب ‏به حجر بن جزیله بن لَخم است. به آنان حجرالازد می‎گویند تا از حَجررُعین جدا و مشخص ‏شوند.‏

امام طحاوی بنا به روایت شاگردش، ابن یونس در سال ۲۳۹ هجری قمری متولد شد. اکثر کسانی که شرح حالش را نوشته‎اند، چنین آورده‎اند، که درست ‏همین است.‏

همه آنان جز ابن ندیم اتفاق نظر دارند که وفاتش سال ۳۲۱ هجری قمری بوده، اما به نظر ابن ‏ندیم، تاریخ وفاتش، سال ۳۲۲ هجری قمری می‎باشد.‏

طحاوی در خانه‌ی علم و فضل بزرگ شد. پدرش از دانشمندان شعر و روایت بود. مادرش از ‏زمره‌ی اصحاب شافعی به حساب می‎آید که در مجلس ایشان حضور داشته‎اند. دایی‎اش ؛ امام ‏مزنی فقیه‎ترین شاگرد امام شافعی و ناشر علم وی می‎باشد.‏

امام طحاوی معاصر ائمه و حافظین حدیث از صاحبان کتابهای ششگانه حدیثی و کسانی که در ‏طبقه‌ی آنان بوده‎اند، بود و با برخی از آنان در روایتهایشان مشارکت داشته است.‏

او فرهنگ نخستش را از خانواده‌ی علمی‎اش گرفته، سپس به حلقه‎های علم که در مسجد عمرو ‏بن عاص برپا می‎شد، روی آورد. قرآن را نزد ابوزکریا یحیی بن محمد بن عمروس حفظ نمود؛ ‏کسی که درباره‎اش گفته اند: در مسجد جامع هیچ ستونی وجود ندارد مگر آنکه او قرآن را نزد ‏آن ختم نموده است. ‏

امام طحاوی نزد دایی‎اش یعنی مُزَّنی علم فقه آموخته و قسمتهایی از «مختصر مزنی» که از ‏علم شافعی و مفهوم گفته‎اش گرفته، از وی شنیده است. مزنی اولین کسی بوده که طحاوی از ‏وی فقه آموخته است. امام طحاوی، از مزنی حدیث شنیده و آن را نوشته و روایتها و نقل‎هایش ‏از شافعی به سال ۲۵۲ هجری قمری شنیده است. طحاوی به خدمت اکثر کسانی که هم کیش ‏مزنی بوده‎اند، رسیده و از اکثرشان، روایت نموده است، بعدها صحاوی تابع فقه امام ابوحنیفه ‏می شود.‏

وقتی طحاوی به سن بیست سالگی رسید، مذهبش را تغییر داد و به مذهب امام ابوحنیفه گروید. ‏

تغییر مذهب ابوجعفر طحاوی، کاری عجیب و غریب نبود، چون دانشمندان زیادی چه پیش از ‏وی و چه در عصر وی، تغییر مذهب داده‎اند و هیچ یک از دانشمندان زمانشان بر آنان ‏اعتراض نگرفته و آنان را از این کار نهی نکرده‎اند.‏

اکثر اصحاب امام شافعی از اهل مصر جزو پیروان امام مالک بوده، و بعضی از آنان استاد ‏طحاوی بوده‎اند؛ چون این کارشان از روی تعصب یا تقلید یا هم‎چشمی نبوده بلکه تنها از روی ‏دلیل و آگاهی و بصیرت بوده است.‏

امام طحاوی فرصت بودنش در شام را که در فاصله سالهای ۲۶۸ تا ۲۶۹ هجری قمری بود، ‏غنیمت شمرد و در اثنای این سالها به غزه و عسقلان و طبریه و بیت المقدس و دمشق رفت و ‏از بزرگان و دانشمندان کسب علم نمود و از آنان استفاده نمود و نزد قاضی ابوخازم فقه آموخت. ‏او فقه عراق را از  طریق عیسی بن ابان،  از محمد بن حسن، از ابوحنیفه، و از طریق بکر بن ‏عمّی، از محمد بن سَماعه، از محمد بن حسن، از ابوحنیفه کسب کرد.‏

• اساتید طحاوی

امام طحاوی از بسیاری از دانشمندان بزرگ کسب علم نموده؛ از جمله:‏

‏۱- امام علامه اسماعیل بن یحیی بن اسماعیل مزنی شافعی مذهب (وفات ۲۶۴هـ. ق).‏

‏۲- امام قاضی احمد بن ابی عمران بغدادی (وفات ۲۸۰هـ. ق).‏

‏۳- فقیه و علامه قاضی ابوخازم عبدالحمید بن عبدالعزیز بغدادی (وفات ۲۹۲هـ. ق).‏

‏۴- قاضی بزرگ ابوبکره بکّار بن قُتیبه (وفات ۲۷۰هـ. ق).‏

‏۵- قاضی علامه ابوعبید بن حسن بن حَربَوَیه (وفات ۳۱۹هـ. ق).‏

‏

‏۶- امام و حافظ ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب نسائی (وفات ۳۰۳هـ. ق).‏

‏۷- امام و حافظ یونس بن عبدالأعلی مصری (وفات ۲۶۴هـ. ق).‏

‏۸- امام ربیع بن سلیمان مرادی، رفیق امام شافعی (وفات ۲۷۰هـ. ق).‏

‏۹- شیخ و امام ابوزُرعه عبدالرحمن بن عمرو دمشقی (وفات ۲۸۱هـ. ق).‏

‏۱۰- امام و حافظ شیخ الحرم علی بن عبدالعزیز بغوی (وفات ۲۸۰هـ. ق).‏

‏۱۱- امام محمد بن عبدالله بن عبدالحکم دانشمند دیار مصر (وفات ۲۶۸هـ. ق).‏

‏۱۲- امام و حافظ ابوبکر بن ابی داود سیستانی (وفات ۳۱۶هـ. ق).‏

‏۱۳- امام ابوبِشر محمد بن سعید دولابی (وفات ۳۱۰هـ. ق).‏

‏۱۴- امام و حافظ ابوامیه طَرسُوسی (وفات ۲۷۳هـ. ق).‏

و علمای زیاد دیگر.‏

• شاگردان طحاوی

تعداد زیادی از علماء به سوی طحاوی سفر کرده‎اند تا از محضر وی کسب علم کنند. در میان ‏آنان تعداد زیادی از حافظان مشهور بوده‎اند که از طحاوی شنیده و از علمش بهره برده و علوم ‏دینی را از وی برای دیگران نقل کرده‎اند.‏

برخی از این دانشمندان عبارتند از:‏

‏۱- حافظ ابوالفرَج احمد بن قاسم بن خَشّاب (وفات ۳۶۴هـ. ق).‏

‏۲- امام و فقیه ابوبکر احمد بن منصور دامغانی.‏

‏۳- امام و حافظ ابوالقاسم سلیمان بن احمد طَبرانی (وفات ۳۶۰هـ. ق).‏

‏۴- امام و ناقد ابواحمد عبدالله بن عَدِی (وفات ۳۶۵هـ. ق).‏

‏۵- امام و حافظ ابوسعید بن یونس مصری (وفات ۳۴۷هـ. ق).‏

‏۶- شیخ و عالم ابوسلیمان محمد بن زَبر دمشقی (وفات ۳۷۹هـ. ق).‏

‏۷- شیخ و حافظ محمد بن مظفر بغدادی (وفات ۳۷۹هـ. ق).‏

‏۸- محدّث مسلمة بن قاسم قُرطبی (وفات ۳۵۳هـ. ق).‏

‏۹- امام و حافظ ابوبکر بن مقریء (وفات ۳۸۱هـ. ق).‏

‏۱۰- قاضی مصر ابوعثمان اَزدی (وفات ۳۲۹هـ. ق).‏

و دانشمندانی دیگر.‏

• سخنان اهل علم راجع به امام طحاوی

ابن یونس بنا به نقل ابن عساکر در «تاریخ» خود، ج۷، ص۳۶۷ راجع به امام طحاوی ‏می‎گوید: « او انسانی ثقه و مورد اعتماد، ثابت، فقیه، خردمند و بی‎نظیر بود».‏

‏ مسلمة بن قاسم در کتاب «الصلة» بنا به نقل ابن حجر در کتاب «اللسان»، ج۱، ص۲۷۶ می ‏گوید: «طحاوی انسانی ثقه و مورد اعتماد، ثابت دل و ثابت زبان، جلیل القدر و فقیه بود. از ‏اختلاف نظرهای علما آگاه و نسبت به تألیفات و تصنیفات دانشمندان باخبر بود».‏

ابن ندیم در کتاب «الفهرست»، صفحه ی ۲۰۶ می گوید: «طحاوی از لحاظ علم و زهد یگانه‌ی ‏زمان خود بود».‏

ابن عبدالبر- آن گونه که در کتاب «الجواهر المضیة» آمده- می‎گوید: «طحاوی نسبت به سیرت ‏و اخلاق و اوضاع و فقه کوفی‎ها، از همه آگاه‎تر بود در عین حال در تمامی مذاهب فقهاء ‏مشارکت داشت».‏

امام سمعانی در کتاب «الأنساب»، ج۸، ص۲۱۸ گوید: «طحاوی، امام، ثقه، ثابت، فقیه، ‏دانشمند و بی‎نظیر بود».‏

ابن اثیر در کتاب « اللباب»، ج۲، ص۲۷۶ می‎گوید: «طحاوی، امام، فقیه حنفی مذهب، ثقه و ‏ثابت بود».‏

امام ذهبی در کتاب «سیر أعلام النبلاء»، ج۱۵، ص۲۷ راجع به طحاوی می‎گوید: «او امام، ‏علامه، حافظ بزرگ و محدث و فقیه دیار مصر بود... در ادامه افزود: هر کس به تألیفات این ‏بزرگوار نظری بیفکند، به جایگاه علمی و فراوانی معارفش پی می‎‎برد».‏

همچنین در کتاب «تاریخ بزرگ» خود در طبقه‌ی ۳۳ می‎گوید: «طحاوی، فقیه، محدث، حافظ، ‏یکی از دانشمندان بزرگ، ثقه، ثبت، فقیه و خردمند بود». و در کتاب « تذکرة الحفاظ»، ‏صفحه‌ی: ۸۰۸ شرح حالش را آورده است.‏

صفدی در کتاب « الوافی بالوفیات»، ج۸، ص۹ گوید: «طحاوی، ثقه، هوشیار و زیرک، ثابت، ‏فقیه، خردمند و بی‎نظیر بود».‏

یافعی راجع به وی می‎گوید: «او در فقه و حدیث خیلی آگاه و متبحر بود و تصنیفات مفیدی را ‏تألیف نمود».‏

ابن کثیر در کتاب «البدایة و النهایة»، ج۱۱، ص۱۸۶ گوید: «طحاوی، فقیه حنفی مذهب، ‏دارای تصنیفات مفید، ثقه، ثابت دل و ثابت زبان و حافظ بود».‏

سیوطی در «طبقات الحفاظ»، صفحه ۳۳۷ راجع به طحاوی می گوید: «او امام، علامه، حافظ، ‏دارای تصنیفات بدیع،... ثقه، ثابت دل و زبان، فقیه و بی‎نظیر بود».‏

داودی در کتاب «طبقات المفسرین»، ج۱، ص۷۴ راجع به وی می‎گوید: «طحاوی، امام، ‏علامه، حافظ و ... بود».‏

محمود بن سلمیان کوفی در کتاب «طبقات» خود بنا به نقل لَکنَوی در «الفوائد البهیة»، صفحه ‏‏۳۱ گوید: «طحاوی، امامی جلیل القدر، و مشهور در تمامی نقاط جهان بود. یاد زیبایش در میان ‏صفحات پُر است. او در احادیث و روایات، امام بود و تصنیفات بزرگ و معتبری دارد».‏

• تألیفات امام طحاوی

امام طحاوی به سبب حافظه‎ای قوی و معارف متنوع و حضور ذهن و استعداد کاملی که خداوند ‏به او اعطا کرده بود، در تألیف و تصنیف تواناترین و ماهرترین علما بود. او در زمینه‌ی عقیده، ‏تفسیر، حدیث، فقه و تاریخ کتابهای گوناگونی را تصنیف کرده که بی‎نهایت خوب، اصیل و ‏دارای فواید زیاد هستند.‏

مورخان تصنیفاتش را بر شمرده‎اند که بیش از سی کتاب می‎باشد. برخی از کتابهایش به قرار ‏ذیل هستند:‏

‏۱- «شرح معانی الآثار». اولین تألیف طحاوی است که در هند و مصر به چاپ رسیده است. ‏

‏۲- «شرح مشکل الآثار». کتابی بزرگ که در بردارنده‌ی معانی نیک و فوائدی بی‎شمار است.‏

‏۳- «مختصر الطحاوی فی الفقه الحنفی». این کتاب مشابه مختصر مزنی در مذهب شافعی ‏است. ‏

‏۴- «سنن الشافعی». طحاوی، مسائلی که از دایی‎اش مزنی و او هم از شافعی شنیده، در سال ‏‏۲۵۲ هجری قمری در این کتاب جمع‎آوری نموده است. ‏

سه نفر از حافظان به نامهای میمون بن حمزه بن حسین معدل، محمد بن مظفر بن موسی بن ‏عیسی بزّار و محمد بن ابراهیم بن علی بن عاصم مقریء، مسائل موجود در کتاب فوق الذکر را ‏از طحاوی روایت کرده‎اند. با وجودی که کار اصلی امام طحاوی در تألیف این کتاب، نقل ‏احادیث شافعی که از طریق دایی‎اش، مزنی شنیده، بوده است، با این وجود حاشیه‎هایی را به آن ‏افزوده است.‏

‏۵- «العقیدة الطحاویة».این کتاب از شهرت وافری برخوردار بوده و ‏مورد قبول و خوشایندی مذاهب مختلف اهل سنت قرار گرفته، و آنان هم، کتاب مذکور را شرح ‏و توضیح داده‎اند.‏

‏۶- « الشروط الصغیر». این کتاب، مختصری در زمینه قضایایی است که مردم نیاز دارند که ‏کتابهائی راجع به آنها نوشته شود، از قبیل خرید و فروش، شفعه، اجاره، زکات و وقف.‏

• وفات طحاوی

امام طحاوی رحمه الله در شب پنج شنبه اوایل ذی القعده به سال ۳۲۱ هجری قمری در مصر ‏دار فانی را وداع گفت و در «قَرافه» در قبرستان بنی اشعث به خاک سپرده شد.‏

الله متعال وی را مورد رحمت و مغفرت خویش قرار فرماید. آمین

• معانی الآثار:

• اسکرین شات و لینک دریافت:
  

دریافت فایل
حجم: ۲۸ مگابایت

• قصیده ای زیبا با صدای مشاری بن راشد العفاسی:

دریافت ویدیو
حجم: ۱۹.۵ مگابایت
مدت زمان: ۴ دقیقه ۸ ثانیه

امام اِبْنِ عَبْدُالبَرّ، ابوعمر یوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر ابن عاصم نَمری (۲۵ ربیع الاخر ۳۶۸- آخر ربیع‌الاول ۴۶۳ق‌/ ۳۰ نوامبر ۹۷۸–۵ ژانویه ۱۰۷۱م) رحمه الله تعالی فقیه، محدث، تاریخ‌نگار و ادیب اندلسی است.

در قرطبه زاده شد و در همان‌جا رشد کرد. پدرش از فقیهان قرطبه بود و او در ۱۸ سالگی پدر را از دست داد،در قرطبه به فراگیری دانشهای معمول آن زمان پرداخت.از استادانش می‌توان به اینان اشاره کرد: ابوالولید ابن فَرَضی، ابوعمر طَلْمَنَکی، قاسم بن اصبغ بیانی که نزد او حدیث خواند،ابوعمر ابن مکوی، سعید بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتی بزاز که کتابهای محمد بن جریر طبری را به نامهای صریح السنة، التبصیر و فضائل الجهاد، نزد او خواند، قاضی ابن صفار و ابن جسور که ذیل المذیل را نزد او خواند.

کتاب فوق یکی از کتابهای نفیس تالیف شده به دست این عالم به اصطلاح امروزی اسپانیایی مسلمان اهل سنت و جماعت در رابطه با تراجم و علم رجال و صحابه شناسی ست که به عنوان یکی از مهمترین مصادر و منابع علمی اهل سنت نیز شناخته می شود.کتابی که منبع مهمی برای موخین مشهوری همچون امام ذهبی و ابن اثیر و ابن حجر عسقلانی و...محسوب می شده است.

هم اکنون و ضمن سعی بر جلوگیری از هرچه بیشتر طولانی شدن متن پُست،شما می توانید نسخه آندرویدی و رایگان این کتاب گرانبها را با امکاناتی از جمله قابلیت جستجو در متن کتاب،فهرست،قابلیت کپی و به اشتراک گذاری ساده مطالب و...به راحتی دریافت نمایید.

• اسکرین شات و لینک دانلود:

دریافت نرم افزار
حجم: ۱۷.۸ مگابایت