دفاع اسلام از کافران معاهد:
دفاع و حمایت از اهل ذمّه (کفار معاهد) در مقابل دشمنانشان!
عمر بن خطاب (رضی الله عنه) هنگامی که در بستر مرگ بود خلیفه [و مسلمین] بعد از خودش را چنین رهنمود و سفارش کرد:
«وأوصیه بذمة الله وذمة رسوله خیرا، أن یقاتل من ورائهم، ولا یکلفون فوق طاقتهم» [1] یعنی: «او را سفارش می کنم که با کسانی که در ذمّه و پناه خدا و رسولش هستند به نیکی رفتار نماید و اینکه با دشمنانشان بجنگد و آنان را [به پرداخت مالیات] طاقت فرسا مجبور نسازد!»
شهاب الدین قرافی(م 684هـ)، در کتاب « الفروق » می‌نویسد:
«ابن حزم در «مراتب الاجماع» نقل کرده، کسانی که اهل ذمّه هستند، و در این حال دشمن به سرزمین‌هایمان به قصد اهل ذمّه هجوم آورند بر ما واجب است که برای جنگ و مقابله با آنها با مرکب و سلاح خارج شویم و در حفظ و صیانت آنها از رسیدن دشمن به کسانی که در ذمّه خداوند متعال و حضرت رسول (صلی الله علیه و سلم) هستند بمیریم، و رها کردن دشمن برای رسیدن به آنها بی اعتنائی و بی توجهی به تعهد با اهل ذمّه است.» [2] و در این باره اجماع امّت نقل شده است. [3]
پی‌نوشت‌ها
[1] صحیح البخاری، ج 4، ص 69 ح 3052؛ السنن الکبرى للنسائی، ج 10، ص 294 ح 11517؛ الأموال لابن زنجویه، ص 333، لفظ حدیث از کتاب «الاموال» می‌باشد.
[2] الفروق – القرافی، ج 3 ، صص 14 – 15.
[3] منبع قبل.
