| دفترچه

حتما شنیده اید که گرگ و بره از یک نهر آب می خوردند و گرگ در بالا وبره در پایین قرار گرفته بود. گرگ می خواست بهانه ای برای پاره کردن بره پیداکند، گفت : آب نخور که آبها را گل می کنی.

بره بیچاره گفت: آخر من که پایین ترم؛ فرضا آب گل بشود که به طرف بالا بر نمی گردد.

گرگ گفت: عجب! فضولی و زبان درازی هم می کنی. فورا پرید و بره را درید.

دریدن یک فرد تنها در یک شهر از طرف افراد بهم بسته فامیلی و طبقه ای بهانه زیادی نمی خواهد، کافی است که گفته شود عرض وجود کرده ای و عرض وجود «ذنْبٌ لایغْفَر» است؛ «وُجودُک ذَنْبٌ لایقاسُ بِهِ ذَنْبٌ».

منبع:پاسخ‌های استاد مطهری به نقدهایی بر کتاب مسئله حجاب‏، ص۴۲