| دفترچه

روزی زنی نزد قاضی شکایت کرد که پانصد مثقال طلا از شوهرم طلب دارم و او به من نمی دهد.

قاضی شوهر را احضار کرد و او طلب خود را انکار نمود یا فراموش کرده بود.

قاضی از زن پرسید:آیا بر گفته ی خود شاهدی داری؟

زن گفت:آری،آن دومرد شاهدند.

قاضی ازگواهان پرسید:گواهی دهید زنی که مقابل شماست پانصدمثقال ازشوهرش که این مرد است طلب دارد و او نپرداخته است.

گواهان گفتند:سزاست این زن نقاب مقابل صورت خود را عقب بزند تاما لحظه ای وی را درست بشناسیم که او همان زن است،تاآنگاه گواهی دهیم.

چون زن این سخن راشنید برخود لرزید وشوهرش فریاد برآورد شما چه گفتید؟برای پانصد مثقال طلا همسر من چهره اش را به شما نشان دهد؟!

هرگز!هرگز! من پانصد مثقال را خواهم داد ورضایت نمی دهم که چهره ی همسرم درحضور دو مرد بیگانه نمایان شود.

چون زن آن جوانمردی و غیرت را از شوهر خود مشاهده کرد ازشکایت خود چشم پوشید وآن مبلغ را به شوهرش بخشید.

اگرولاءبرای خاک میبود؟

                پیامبر مکه راترک نمی کرد

اگربرای نژاد می بود

                 برعلیه قریش نمی جنگید

اگر برای فامیل می بود 

               از ابولهب برائت نمی جست

بلکه دوستی تنها برای عقیده است که ازخون وخاک بزرگترو با ارزشتر است.

نَعیبُ زَمَانَنَا وَالعَیْبُ فِینَا

وَمَا لِزَمَانِنَا عَیْبٌ سِوَانَا

وَنَهجُو ذَا الزَّمَانِ بِغیرِ ذَنْبٍ

وَلَوْ نَطَقَ الزَّمَانُ لَنَا هَجَانَا

ولیسَ الذئب یأکلُ لحمَ ذئبٍ

ویأکلُ بعضنا بعضاً عیانا

ترجمه: 

به زمانه و دورانی که در آن زندگی می کنیم ، عیب و إیراد می گیریم ، در حالی که  زمانه و دوران ما ، عیب و إیرادی جز وجود ما ، ندارد.

و این دوره و زمانه را بدون اینکه گناه و جرمی داشته باشد ، هجو  و  طعن می زنیم ، در حالی که اگر زمانه و دوران می توانست صحبت نماید ، حتماً زبانش را به طعن و هجو ما می گشود.

هیچ گاه گرگ ( با آن همه درندگی و وحشیگری )، گوشت گرگ را نمیخورد  ، در حالی که بعضی از ما ، علناً و آشکارا ! داریم گوشت همدیگر را می خوریم.

امام شافعی رحمه الله :

از آن لحظه که خبری ثابت می شود، پذیرفتن آن واجب می شود، هرچند که قبل از آن، ائمه به آن خبر عمل نکرده نباشند.

"الرسالة" ص/۴۶۳

امامان،ابو حنیفه و شافعی رحمهما الله فرموده اند:

اگر فقها و علما(ی واقعی که به علم خود عمل میکنند)،اولیا و دوستان الله در دنیا و آخرت نباشند ،پس کسی دوست الله نیست... .

الفقیه والمتفقه ( ١٥٠/١ )

امام محمد بن ادریس شافعی رحمه الله:

اگر در آنچه به تو مربوط نیست سخن بگویی، سخن مالک تو خواهد بود نه تو مالک آن.

[سیر أعلام النبلاء]

امام شافعی رحمه الله فرمودند:

اگر دوست و یاری داری که تو را به طاعت الله یاری کند دستش را بفشار(  از دستش نده) چرا که دوست گماردن سخت و جدایی از او آسان است.

حلیة الاولیاء ۴/۱۰۱

امام شافعی رحمه الله خطاب به شاگردش ربیع بن سلیمان فرمودند :

اگر خواهان اصلاح قلب خویش یا فرزند، برادر، یا هر کس که خواهی باشی پس او را به قرآن روی بیاور و با اهل قرآن همنشین کن، الله او را اصلاح خواهد کرد چه بخواهد  یا نخواهد به اراده الله. 

حلیة الاولیاء لأبی نعیم ۱۲۳/۹

به تاریخ سرزمینم می بالم اما نه به چهار قطعه سنگش...

▪ به سالمش می بالم که مدال افتخار (تعلموا القرآن من سالم) را از معلم بشریت دریافت نمود.

▪ به سلمانش که دالون‌های قصه ی سردرگمی را در نوردید تا نوری از امید به خاطرش بتابد. و مدال افتخار (سلمان منا اهل البیت) را از سرور کائنات دریافت نموده برگردنش آویزد.

▪ به فیروز دیلمی‌اش می بالم که شکم پیامبر دروغین یمن (اسود عنسی) را درید و مدال افتخار (رجل مبارک) را از معلم بشریت دریافت کرد.

▪ به سلیمان بن یسارش می‌بالم که یکی از هفت فقیه برتر مدینه در عصر تابعین بود.

▪ به ابوحازمش می بالم که چون فرمانروای بزرگ اسلام هشام بن عبدالملک که از چین تا مرزهای فرانسه حکم می‌راند، از او خواست در دربارش بماند و غرق در عطای سلطان شود فرمود: می‌هراسم که از حق بریده به خلق روی آورم!!

چرا که می‌خواست دل روشن نیلوفریش پاک بماند.

آن ابوحازمی که شبش را به سه قسمت تقسیم کرده بود: یک سوم برای خفتن، یک سوم برای مطالعه و یک سوم برای مناجات و نیایش.

▪ به عمرو بن دینارش می‌بالم که در عصر تابعین ۳۰ سال در مسجدالحرام مجلس فتوا داشت و جهالت را از خلق می‌زدود.

▪ به طاوس بن کیسانش می‌بالم آن‌گه که فرمود: باور نداشتم سحرگاهان کسی سر به بالین نهاده و خفته باشد.

▪ به لیث بن سعد اصفهانیش می‌بالم آنگاه که شنیدم امام شافعی فرمودند: لیث بن سعد از مالک داناتر است.

▪ به امام ابوحنیفه‌اش می بالم که امروز از شرق تا غرب گیتی بندگانی بی‌شمار به مسلک او ردای تعبد بر تن می کنند.

آری! این باغ که سالیان بوی شکفتن می‌داد نه باغبانش کورش و اردشیر و انوشیروان ، بلکه باغبانش سرور کائنات صلی الله علیه و سلم و یاران پاکش بودند که بذر ثمارش را نهادند.

متن فوق به صورت منقول و با کمی ویرایش تقدیم شد.

امام مزنی شاگرد امام شافعی رحمهما الله:

در خواب، رسول الله صلی الله علیه و سلم را دیدم.از ایشان در مورد شافعی پرسیدم.ایشان فرمودند: هر کسی محبت و سنت من را میخواهد، به شافعی اقتداء کند چرا که او از من است و من از او ».

[ذکره الحافظ المزی بسنده فی کتابه تهذیب الکمال للمزی ۲۴ / ۳۷۵ . و روی  فی تاریخ دمشق لابن عساکر ۵۱ / ۴۲۴ ، و  تاریخ البغداد للخطیب].

این نکته منافی فضل سائر ائمة ، و منافی صواب بودن مسیرشان نیست ، بلکه اثبات کننده ی صواب بودن طریق و روش امام شافعی رحمه الله تعالی است.

امام شافعی رحمه الله فرمودند:

انسان حسود حسرت هایش طولانی ست و منزلتش پایین.

حلیة الاولیاء ۱۴۷/۹

ولتر گوید:

"من ۲۰۰ جلد کتاب از الهیات مسیحی دارم و مصیبت اینست که چون آنها را می خوانم انگار که دارم از تیمارستان بازدید می کنم"!

منبع: داستان تمدن اثر ویل دورانت ج ۳۸ ص ۲۰۵ چاپ انتشارات الجیل . بیروت.

زندگی انسان در مکتب اسلام و در مدرسه قرآن،

هم آغازش معلوم است

هم هدفش مشخص است

 هم راهش روشن است

و هم مقصدش پیداست.

و انسان می‌داند که،

 چه باید بکند

 و چه راهی را در پیش بگیرد

 تا به هدف والای خود برسد!

زندگی قرآنی رهبری شده است و راهنمای زنده و بیداری دارد که به او می‌گوید

از کجا آمده است

آمدنش بهر چه بوده

و به کجا می‌رود!

دریافت تصویر
حجم: ۴۲.۲ کیلوبایت

زبان های متفاوت شما از آیات اوست.

----------------

ابن جوزی رحمه الله:

ناگزیر در زندگی‌ات مرتکب معصیت الله شده‌ای و یا طاعتش را انجام داده‌ای، اما اکنون لذت گناهت و خستگی طاعتی که انجام دادی کجاست؟ هیهات! هر دو با هرچه داشته‌اند رفته‌اند. ای کاش پس از آنکه گناه را ترک می‌کردی گناه هم تو را ترک می‌کرد!

[صید الخاطر]

امام آجری رحمه الله:

هنگامی که علما فوت کردند مردم در حیرت و سرگشتگی قرار می گیرند، و با وفات آنها علم و دانش پاک و محو می گردد و جهل ونادانی آشکار می شود..

پس  إنا لله و إنا إلیه راجعون..

(وفات علما) چه مصیبت بزرگی است بر مسلمین.

أخلاق العلماء للآجری

دریافت

دریافت