«گر درختی از خزان بی برگ شد
یا کرخت از سُورَت سرمای سخت
هست امیدی که ابر فرودین
برگ ها رویاندش از فر بخت
بر درخت زنده بی برگی چه غم
وای بر احوال برگ بی درخت..»
شفیعی کدکنی