تلاوت کهف؛ لحظهٔ تماس زمین و آسمان
جمعه, ۶ دی ۱۴۰۴، ۰۷:۳۷ ق.ظ
از بَراء بن عازِب ـ رضیاللهعنهما ـ روایت شده است:
"كان رَجُلٌ يَقرَأُ سورةَ الكَهفِ وعِندَه فرَسٌ مَربوطٌ بشَطَنَينِ ، فتَغَشَّته سَحابةٌ فجَعَلت تَدورُ وتَدنو، وجَعَل فرَسُه يَنفِرُ مِنها."
«مردی سورهٔ کهف را میخواند و اسبی داشت که با دو طناب بسته شده بود. ناگهان ابری او را دربر گرفت؛ ابری که پیوسته میچرخید و نزدیکتر میشد، و اسبش از آن رم میکرد.
صبح که شد، آن مرد نزد پیامبر ـ صلیاللهعلیهوسلم ـ آمد و ماجرا را برای او بازگو کرد.
پیامبر فرمود:
"تلك السَّكينةُ تَنَزَّلت للقُرآنِ."
«آن، آرامش و رحمتی بوده که به خاطر قرآن نازل شده است».
متفق علیه.