| دفترچه

# خط ـ نوشته

از عالمی درباره یکی از پیروان خوارج، که این روزها هم ویدیوهاشو ممکنه دیده‌ باشید، سؤال شد.

ایشون خیلی راحت گفتند که جواب اینه که این نوع افراد رو بلاک و مسدود کنید.

و علت رو هم در ادامه توضیح دادند که به فرض مثال خواستید با این افراد مناقشه کنید، با چه اسلوبی می‌خواید با کسی که هم علم نداره و هم اینکه علما رو تکفیر می‌کنه، مناظره کنید؟ اینا پیروان همونایی هستند که حتی عثمان بن عفان رضی‌الله‌عنه رو تکفیر می‌کنند! می‌گن چند سال اول مسلمان بوده و بعدها کافر شده، العیاذ بالله.
از تکفیر علما شروع می‌کنند، سلف رو تکفیر می‌کنند و حتی به صحابه هم می‌رسند و اگر بتونن، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم رو هم نعوذ بالله تکفیر می‌کنن.

برای من (نویسنده این یادداشت) خیلی جالبه که حتی ایشون در ادامهٔ سخنانش، به علمای مشهوری اشاره کرد که به لحاظ منهجی باهاشون زاویه داره، اما نام بردشون و گفت: اگه دیدید کسی این‌ها رو کافر دونست، بلافاصله مسدود و باهاش قطع ارتباط کنید.

و عملاً هم اگه ویدیوهای اون شخص رو دیده باشید (که حتی اسمشم نمی‌خوام ببرم)، وقتی کسی هم باهاش تماس نگیره و به اصطلاح مناظره نکنه، خودش باهاشون تماس می‌گیره و از اون تماس هم ویدئو تهیه می‌کنه. یعنی درواقع، این نوع افراد در جامعه مطرود هستند، پس نبایستی مطرح‌شون کرد. کسانی هستند که حتی به اندازهٔ یک کودک ادب ندارند. مناظره اصولاً از باب مفاعله و به معنای تبادل نظر و فکر هست؛ یعنی دو طرف برای همدیگه حق و حقوقی قائل هستند. نه مثل ایشون که هدفش از مثلاً مناظره، فقط تحقیر مخاطب و تخلیهٔ عقده‌هاش به واسطهٔ هوار کردن مجموعه‌ای از اصطلاحات و حکم‌های شرعیِ حقیقتاً خطرناک (که اگر درست به کار برده نشن، ایمان خودِ گوینده رو زائل می‌کنن) بر روی مخاطبش هست.

برای مناظره، همچنان‌که صرف فن بیان و گفتگو کافی نیست و علم حتماً باید باشه، صرفِ وجود علم و تمکن علمی هم کفایت نمی‌کنه و شخص می‌بایست تخصص مناظره رو داشته باشه تا مبادا در تله‌های مکارانهٔ فردی که سوءنیت داره گرفتار بشه. بنابراین چه بهتر که به توصیهٔ آموزه‌های اسلام و پیشوایان دینی خودمون، از هرگونه جدل و افرادی که علاقه‌مند به نزاع هستند بپرهیزیم، و در صورت نیاز هم اهل علم صرفاً به رد علمیِ غیرمستقیم (از طریق مقالات و ویدئو و...) بپردازند و اگر شرایطی ایجاب کرد که مناظره‌ای انجام بشه، حتماً از جانب اهل فن صورت بگیره. چرا که حتی همهٔ علما هم در یک سطح نیستند و مبادا با یک گفتگوی حساب‌نشده، ناخواسته موجب تأیید شدن آنگونه افراد، خصوصاً در بین کم‌سوادان بشه.

در خاتمه، بسیار باید هوشیار و مراقب بود و به خداوند یکتا، از شرّ فتنه‌های کوچک و بزرگِ این دنیا پناه ببریم و از او عاقبت‌بخیری بخوایم؛ که عاقبت‌به‌خیر شدن در این روزگار، بزرگ‌ترین خواسته‌ و هدف و آرزوی هر مسلمانه.